Исповед на една мајка: Родители-шминкери, што правите со сопствените деца?

Родители-шминкери посебна категорија, настаната последниве десеттина години, во константен пораст, се карактеризира со сѐ повеќе пореметени односи, модели на учење и убивање на детството и она што тоа со себе го носи, односно создавање мали снобови уште од раната училишна возраст и сѐ повеќе во предучилишниот период. Сигурно сте ги забележале, а ако се надвор од вашиот видик, можете да ги препознаете по нивните деца.

Да започнеме од најмладите генерации. Девојчињата и момчињата доаѓаат во градинките со бојадисани коси. Овој ужас не се намалува со фактот дека бојата се мие. Доаѓаат и со прамени, сребрени преливи, детски вештачки нокти, бидејќи лакираните нокти на девојчињата во предучилишна возраст се веќе застарена мода. Ги гледаат другите деца, збунети, посакуваат и тие нешто слично и само најупорните родители успеваат да му одолеат на трендот. Девојчињата на себе редовно имаат премногу чипкасти хулахопки и сѐ почесто се во штикли за девојчиња?! Дали фактот дека меѓу родителите кои го поддржуваат овој тренд има сериозни, начитани интелектуалци, признати во својата работа, го намалува овој ужас? Не, напротив. Што се случува во нивните глави во оној момент кога ќе влезат во тие чудни продавници и го посакуваат тоа за нивните деца? Искрено, проблем и решение на проблемот или поблаго кажано, решение и одолевање на ваквите предизвици е нешто кое само родителите можат да го решат, додека тие само уште повеќе ја промовираат оваа бизарност!

Девојчињата од прво одделение во основните училишта доаѓаат со многу накит на себе, и во најскапа облека, со ставот “Баш ми е гајле, си можам јас”. Значи не само што физичкиот изглед е деградиран и на детето му се одзема правото да биде дете, да се валка, да носи пријатна облека, да се смее и шегува, туку и ставот му е тажен и грд. Арогантен, безобзирен став, во почеток спрема врсниците, при тоа изгледа како овие опасните да имаат талент да препознаат воспитани деца и подоцна сета таа бизарност од невоспитување и непочитување се пренесува на наставниот кадар, постарите лица во јавниот превоз, парковите. Во кината или театрите ги подигнуваат нозете на седиштето пред себе, коментираат прегласно, телефонираат и прават квази ѕвезди, а нашето болесно општетсво ги негува.

Во петто оделение во основните училишта, девојчињата ја исправуваат или виткаат косата со пегла за коса! Носат безобразно многу пари, бидејќи е срамота да се понесе било што од дома за ужина, остануваат надвор до 22 часот, па и подоцна. Во почеток, се расправаат со околината, а потоа сѐ почесто со оние кои ги направиле такви. Ни тогаш слепите родители не гледаат дека се алармира со црвено светло, туку кривците и одговорните ги бараат во системот, околината, правилата…

Дали мајките и татковците се обидуваат добро да ги вдомат децата од мали нозе или да заработуваат од нив? Дали не се барем малку свесни дека упропастуваат некој кој премногу силно го посакувале, иако и тука се слушаат поинакви приказни, во стилот тој и ветил дека ќе се откаже од коцкањето ако роди трето дете. Еј животе, со кого ти всушност се коцкаш, кога ова ти е мотив за да родиш?  Која идеја го води родителот кога на некоја прослава во доцните часови го зема своето дете, бидејќи тоа баш сака да биде со нив, за потоа цела вечер да ја помине на телефонот, а има само четири години? Што воопшто одите на прослава ако немате каде да го оставите вашето мало дете, дали јадењето, пиењето, гледањето со пријателите се поважни од вашето дете и неговите природни потреби…

Мајко над мајките, ти што го мачиш своето дете и му го кратиш детството, дали си била сакана како дете, дали те мазеле, дали разговарале со тебе? Дали навистина си носела штикли во деветтата година и вештачки нокти и трепки? Дали против твојата волја те омажиле за некого или самата си избрала погрешна личност, а можеби ти е само досадно во твојот живот преполн со пари, а празен на секое друго место. Што и да е причина за твоето незадоволство, немаш право да го уништуваш детскиот живот и радост и директно да влијаеш на уште неколку деца, бидејќи твоето е арогантно, наместо сакано и прифатено!

О, татко над татковците, дали си бил сакано дете или цел живот те поттурнувале? Дали твојот татко поминувал многу време по обложувалници, а твојата мајка останувала сама со вас, или си растел во изобилство, па тоа е единствената мерка за богатство која ја знаеш? Дали твоите родители те поддржале во нешто што силно си посакувал да го направиш или баш ништо не си посакувал? Во што си навистина добар освен во имање пари и моќ, дали тоа се твоите најголеми достигнувања? Можеби те сакале многу и те учеле да ја цениш работата, а ти баш онака обратно функционираш. Што и да е причината во тебе да си поносен правејќи од сопственото дете будалетина, не смееш тоа да го правиш, тоа е против човештвото!

Веќе е доволно ужасно, продолжете ја низата сами, бидејќи сигурно имате вакви или слични примери во вашето опкружување.

И што понатаму, драги родители, кого точно го моделирате и во што ќе израсне вашето дете?!

Извор: roditeljstvoiodrastanje.com

Крај